Ciche szmery i pogłosy.
W dzień melodia a szept w nocy.
Wiosną śpiewa i zakwita,
Zimą drzemie, pustkę chwyta.
Latem pachnie i czaruje,
A jesienią się szykuje znów do snu.
Nosi w sobie tajemnice i zna wiele odpowiedzi
Lecz gdy zadasz mu pytanie, to milczeniem cię nawiedzi.
Jak to jest, że w miejscu stoi, ale dusza jego tańczy?
Każdy listek lekko gładzi, koi umysł, z burzą walczy.
Jest harmonią w każdy dzień, gdy w objęciach daje spokój.
Lecz swój urok zmienia cień, gdyż zagadką staje się po zmroku.
Piękny jest ten…
Las
Autor: Nicole Gajek
Interpretacja:
Wiersz opisuje las jako tajemnicze i zmiennokształtne miejsce. Wprost mówi o różnych cechach lasu w zależności od pory roku: od cichych dźwięków i pogłosów, przez melodię w dzień i szept w nocy, do kwitnienia wiosną i drzemki zimą. Latem pachnie i fascynuje, a jesienią przygotowuje się do snu. Las ma w sobie mądrość i tajemnice, ale jeśli zadać mu pytanie, odpowie milczeniem.
W odniesieniu do ludzkiej natury, las symbolizuje złożoność ludzkiej duszy. Jego spokojne i burzliwe aspekty reprezentują różne stany emocjonalne człowieka. Las jest harmonią i spokojem w dzień, ale zmienia się w tajemniczy cień po zmroku, podobnie jak ludzkie uczucia. Listki, które koij umysł, oznaczają poczucie bezpieczeństwa, a burza symbolizuje wyzwania i trudności. Wszystko to oddaje bogactwo wewnętrznego doświadczenia człowieka.
Podsumowując, wiersz odzwierciedla piękno i złożoność natury oraz ludzkiej egzystencji, ukazując las jako metaforę ludzkiej duszy i życia.
