Kiedyś ciała były młode i głowy otwarte. Serca były miłości głodne a myśli uparte. Wtedy z dniem każdym czas stukał we wskazówki zegara. A lata płynęły beztrosko jak rzeka, Wartkim strumieniem malując pejzaże, Stworzyły barwne wspomnienia. W końcu ciała stały się słabsze i głowy nabrały odcieni szarości. I choć serca nie biją już rytmem tym samym, to w oczach zostały obrazy z przeszłości. Tak szybko jak powietrze z balona uchodzi, minął czas, gdy byliśmy piękni i młodzi. A dziś zostało tylko "i".
Autor: Nicole Gajek
Interpretacja:
Ten wiersz opisuje proces starzenia się i upływ czasu. Pierwsze linie wskazują na młodość, gdy ciała były młode, głowy pełne otwartości, serca pragnęły miłości, a myśli były uparte. Czas płynął w sposób regularny, tak jak stukot wskazówek zegara, a lata upływały bez trosk, malując barwne pejzaże wspomnień.
Jednak w kolejnych liniach wiersza autor ukazuje, że wraz z upływem czasu ciała stają się słabsze, a głowy nabierają odcieni szarości, symbolizujących starość i utratę energii. Choć serca nie biją już takim samym rytmem, w oczach pozostają obrazy z przeszłości, przypominając o pięknych chwilach, które kiedyś były.
Na koniec wiersza zostaje tylko „i”, co może być odniesieniem do tego, że po wszystkim, co przeszliśmy, zostaje nam jedynie wspomnienie, symbolizowane przez to jedno połączenie liter. Słowo „i” wskazuje na to, że jest to tylko fragment większej historii, która nieuchronnie zmienia się wraz z upływem czasu.
Interpretacja tego wiersza porusza temat przemijania, starzenia się i utraty młodości, ale jednocześnie podkreśla wartość wspomnień i doświadczeń, które kształtują nasze życie. Pozostaje nam jedynie czerpać radość z tego, co było, i doceniać to, co zostaje nam z przeszłości.
