I might think, but I got an empty head. I hear whistles but pretend to be deaf. I can see while seem to be blind, but I do know what you've hold behind. I'm smelling the lies out as the taste of the bitterness in the coffee. Be good to reach what's good and bloom softly...
autor: Nicole Gajek
Interpretacja:
Wiersz przedstawia głęboką refleksję nad wewnętrznymi odczuciami podmiotu lirycznego oraz jego postawą wobec świata i innych ludzi. Na początku autor wyraża pewien rodzaj bierności lub celowego ignorowania rzeczywistości: „I might think, but I got an empty head”, co sugeruje, że choć może rozważać różne sprawy, to czuje pustkę lub zagubienie w swoich myślach. W kolejnych wersach „I hear whistles but pretend to be deaf” i „I can see while seem to be blind”, pojawia się motyw świadomego wycofania, udawania, że nie dostrzega się lub nie słyszy pewnych rzeczy, mimo że w rzeczywistości ma pełną świadomość tego, co dzieje się wokół.
Jednak kluczowym elementem wiersza jest moment, w którym autor ujawnia, że mimo swojej pozornej obojętności i bierności, doskonale rozumie intencje innych („but I do know what you’ve hold behind”). Następnie podmiot liryczny odnosi się do kłamstw, które są dla niego wyczuwalne jak gorzki smak w kawie. Ten obraz ukazuje zdolność wyczuwania fałszu, nawet gdy zewnętrznie zdaje się być niewrażliwy.
Końcówka wiersza zawiera przesłanie, by dążyć do dobra i osiągnąć wewnętrzny rozwój: „Be good to reach what’s good and bloom softly”. Wskazuje na to, że droga do spełnienia i wzrastania, zarówno wewnętrznego, jak i zewnętrznego, leży w łagodności i dążeniu do dobra.
Wiersz można więc interpretować jako wewnętrzną podróż od bierności i maskowania swoich prawdziwych uczuć do świadomego dążenia do autentyczności i harmonii.
